جنس غربت امام هشتم از جنس دیگریست

بسم الله الرحمن الرحیم

السلام علیک یا امام غریب

  بعد از دو ماه عزای سالار شهیدان (ع)؛ بعد از عزای رحلت پیغمبر خاتم و رسول امت (ص)؛ بعد از گریه بر جگر سوخته کریم اهل بیت، امام حسن مجتبی (ع)؛ دلها به سمت حرم زیبای امام هشتم پر میزند. دلها به سمت صحن عتیق امام غریبی پر میزند که غربتش با همه ی امامان و معصومین قبل و بعد خود فرق دارد.

 

همه ی امامان و معصومان ما غریب بودند؛ از غربت رسول خدا و سنگ زدن های ناجوانمردان کوچه؛ از غربت و تنهایی و مظلومیت امام حسن که یارانش آنگونه تنهایش گذاشتند؛ تا غربت امام عصرمان که ما هم وفایی نکردیم و با این همه ادعا و دعا برای ظهورش، همیشه غریب مانده و تنهایش گذاشته ایم.

  اما غربت امام رضا (ع) از جنس دیگری است. امامی که به ظلم و زور از خانواده و شهرش دور رانده شد و به خراسان رفت. می خواستند تا زیر سیاست خلیفه، از نظر مردم و شیعه پنهان بماند و امت را از نور امامتش بی بهره کنند. امام مگر خورشید را میتوان با تکه ابری پنهان نگه داشت.

  دل در عزای غربت این خورشید مهربان است. در عزای غربت امام رووف.

  دل ها همه شیدا و مرید این رافت امام خفته در خراسان شده است. دل های عاشقانی که از گوشه گوشه این کشور که نه، از گوشه کنار دنیا پر می زنند و مقابل ایوان طلای با صفایش زانو می زنند. زانو می زنند و اشک التماس بر گونه جاری می کنند که :"آقا جان! این دل ما را هم چونان آهوی بیابان ضامن شو. آقا جان! بس که گناه کرده ایم احساس دوری از اهل بیت بر قلب هایمان فشار می آورد.تو امام غریبی! تو امام غریبایی! آمده ام که تو این دل شکسته و غربت زده را بخری و ضامن شوی."

  اذن دخول حرمت را با اشک می خوانیم. می گویند که اگر موقع خواندن اذن دخول، اشک بر چشمانت جاری شد، بدان که اذنت داده اند. پس با شوق به سمت پنجره فولاد رضوی بشتاب که آنجا بازار خرید دل های خسته و عاشق است. آنجاست که دل را می خرند؛ دلی که از دنیا بریده باشد و آماده وصال یار شده باشد. با اشک، قدم می زنم در صحن و سرایت؛آرام؛ با زمزمه ای بر لب؛ ناله ی ندامت بر لب دارم. تلالو نور هدایت گنبد طلایت در اشک چشمم است که راه را برایم روشن می کند ورنه چشم ما که سویی برای دیدن راه ندارد.

  در نجف هربار که میخواستم بگویم "السلام علیک یا علی بن ابی طالب"، ناخودآگاه می گفتم "السلام علیک یا علی بن موسی الرضا". قربان کرمت که که اینگونه دل را روانه مشهدت می کنی. هرجا که باشیم باز هم هوای حرم رضویت هوای دیگریست. از غربتت است که هرجا هم باشیم دلمان برایت تنگ می شود. نگذار که غربت دل مرده ی ما کار دستمان بدهد و از نعمت هدایت اهل بیت محروم بمانیم.

السلام علیک یا امام رؤوف یا علی بن موسی الرضا