مدت هاست نرم افزار هایی تحت عنوان شبکه های اجتماعی، پا به زندگی مردم گذاشته و با سرعتی باور نکردنی، همه ی ابعاد زندگی را تحت الشعاع قرار داده است. بحثی که اکنون بین مردم تا حدودی رواج یافته، فرهنگ استفاده از این شبکه هاست. آیا این نرم افزار ها تهاجم فرهنگی دشمن است یا یک وسیله ی سرگرمی عادی؟ هدف از ترویج این نرم افزار ها به صورت رایگان در بین مردم و دادن امکانات به آنها چیست؟ چه منفعتی برای دشمن در قبال این سرویس دهی های رایگان به ارمغان می‌آورد.
جاسوسی، اولین جوابیست که عموما مردم ما در قبال این پرسش ها می‌دهند. اما شاید چگونگی این جاسوسی و سودی که سرویس دهندگان از آن می‌برند را ندانند. این سرویس های اجتماعی، در واقع مسیر ارتباط بین انسان های یک جامعه‌اند؛ بلکه تمام جهان؛ و سرویس دهندگان، همانند ناظرانی بر این جریان هستند. اما آیا واقعا آنها ساعتها وقت صرف می‌کنند و تک تک پیام های ما را می‌خوانند؟
